Η ημέρα ενός οικογενειάρχη δρομέα – “Nicosia Marathon”10/10/10

10 Οκτωβρίου, 2010 στις 8:59 μμ (Τρέξιμο, Φωτογραφίες)

Σήμερα ήταν μια ιδιαίτερη μέρα (για τους δρομείς τουλάχιστον). Διεξήχθηκε στην Λευκωσία  ο πρώτος διεθνής Μαραθώνιος Λευκωσίας, ο ημιμαραθώνιος (21χιλ και 100μ) αγώνας και, αγώνας δρόμου 4,6χλμ. Κατ’ ακρίβειαν δεν έγινε μαραθώνιος λόγω χαμηλής συμμετοχής των δρομέων οι όποιοι  προτίμησαν να δηλώσουν συμμετοχή στην κλασική μαραθώνια διαδρομή 42χιλ. και 196 μέτρα που θα διεξαχθεί στην Αθήνα σε 3 εβδομάδες .
 Ο ημιμαραθώνιος και αγώνας δρόμου 4,6χλμ είχαν τεράστια επιτυχία, αφού έτρεξαν στους δύο αυτούς   αγώνες πέραν των 3.000 δρομέων.
Πραγματικά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές και ιδιαίτερα στον εμπνευστή της εκδήλωσης κ. Νάσο   Κτωρίδη.
Στα δικά μας τώρα. Εγώ έτρεξα  ημιμαραθώνιο . Ξύπνησα στις έξι  , έφαγα  κάτι ελαφρύ, ετοίμασα όλα τα πράγματα  μου και κατά τις 7.30 ήμουν στο χώρο τις εκδήλωσης (Πύλη Αμμοχώστου).Βρέθηκα με άλλους συναθλητές, είπαμε τις κουβέντες μας, καθώς κάναμε προθέρμανση και η ώρα 8.30 δόθηκε η εκκίνηση.
Η διαδρομή απολαυστική και γρήγορη , οι μπάντες και οι D.J που επιστρατεύτηκαν και στήθηκαν κάθε 2-3 χιλ. έκαναν πολύ καλή δουλειά .
Έτρεχα 1.19.53 μέχρι που τερμάτισα (για την ιστορία 7^ος γενική κατάταξη  και 2^ος από τους Κύπριους δρομείς) .
Στον τερματισμό περίμενα να δω τη γυναίκα μου με τα δύο μας παιδιά, όπως συμφωνήσαμε αλλά τίποτα. Βρήκα μήνυμα στο κινητό «ο γιος μας δεν θέλει να έρθει να σε δει, προτιμά να παίζει» με ενόχλησε λίγο αλλά λέω δικαίωμά του, 8 χρονών είναι άσ΄τον να παίζει.
Έφυγα βιαστικά, γιατί  η ώρα 11.30 έπρεπε να πάρω τα παιδιά σε γενέθλια.
Φτάνω σπίτι.- γιε μου γιατί δεν ήθελες να έρθεις να με δεις;
-Ρε παπά τι καταλάβεις όλη μέρα που βουράς !!!!
Η ευχάριστη νότα ήρθε από την τρίχρονη κόρη
– εγώ ήθελα αλλά ο Ορ… δεν ήθελε.
Γρήγορο μπάνιο , ντύσιμο και φεύγουμε για γενέθλια  (η γυναίκα μου δεν μας συνόδεψε, έμεινε να σιδερώσει)
Μείναμε στα γενέθλια μέχρι τις τρεις.  Κάπου εκεί άρχισαν να σκοτεινιάζουν και τα μάτια μου, άτε τους λέω, πάμε σπίτι να ξεκουραστεί και λίγο ο παπάς, γιατί αργά το απόγευμα θα πάω και δουλειά.
Τελικά επιστρέψαμε σπίτι και με ένα συμμαθητή του γιου μου για να συνεχίσουν το παιχνίδι.
Είχε πάει περίπου 4 η ώρα και λέω επιτέλους να ξεκουραστώ λίγο αλλά!!!
Παπά είναι τρυπημένο το ποδήλατο θα μας το φτιάξεις και μετά να ξαπλώσεις;
φτιάξαμε και το ποδήλατο…
4.45 η ώρα και ήμουν στο κρεβάτι , πρέπει να πρόλαβα να κοιμήθηκα και 15-20 λεπτά,
όταν η κόρη μου αποφάσισε να έρθει να ξαπλώσει μαζί μου για να κοιμηθεί  (έτσι είπε της μάμας της ) αλλά αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να παίξουμε μαζί, γιατί ο αδελφός της έσμιξε με τον συμμαθητή του και δεν την έπαιζαν.
Πάει λέω δεν είναι μέρα για ξεκούραση η Κυριακή!!! Παίξαμε λίγο με την κόρη , πήρα τον συμμαθητή του γιου μου σπίτι του, διαβάσαμε και την ανάγνωση που είχε αφήσει αδιάβαστη ο ΟΡ…  και κατά τις 6.45 τους αποχαιρέτισα για να πάω στην δουλειά μου σκεφτόμενος με ευχαρίστηση πως από την σημερινή μέρα δεν άφησα δευτερόλεπτο να πάει χαμένο!!!