Παρακμή.

Δεκέμβριος 11, 2010 στις 7:41 πμ (Ποίηση)

Αυτή η παρακμή κάτι καλό κυοφορεί,
άκου που σου λέω.
Και πρέπει να είναι καλό, γιατί κρατεί πολύ
καιρό τούτη η εγκυμοσύνη, δεν εξηγείται αλλιώς.
Τόσα χρόνια σκοτάδι , γκρίζα σύννεφα να
μας ξεγελούν, πως από κάπου έρχεται το φως.
Αγέρας να φυσά δυνατός και να σφυρίζει και πάλι να ξεγελιέσαι
πως τάχα είναι γέλια χαράς , να τρέχεις προς το μέρος τους,
μα πάλι γελάστηκες άνθρωπέ μου.
Περιμένουμε την παρακμή της παρακμής με προσευχές και ξόρκια.
Περιμένουμε να έρθει κάποιος άλλος να κάνει αυτό που εμείς πρέπει
να κάνουμε, περιμένουμε γιατί μας ευνούχισε η τόση σου ασχήμια
όμορφε μου κόσμε.
Περιμένουμε να αναδυθεί ένα διαμάντι από τα σκουπίδια σου,
σαν μαγνήτης να μας σηκώσει να μας πάρει από εδώ.

Κώστας Πατίνιος.

Advertisements