Θυμάμαι

28 Σεπτεμβρίου, 2011 στις 4:48 πμ (Ποίηση)

Δεν θυμάμαι καλά , τα αστέρια ήταν που φίλησα  η εσένα όταν του έρωτα μας τύλιξε ο αέρας.
 Θυμάμαι όμως καλά πως είχαμε για κρεβάτι τη γη και σεντόνι τον ουρανό.
 Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι, μια νύκτα που το φεγγάρι κρύφτηκε στη σκιά της γης και περίμενε, περίμενε τον ερώτα μας να χαρεί.
Θυμάμαι   τα αστέρια πιάστηκαν αγκαλιά και ο ουρανός γέμισε με διάττοντα φιλιά.
Θυμάμαι και ανατριχιάζω σαν το πρώτο, σαν το δεύτερο σαν το τρίτο, σαν το τελευταίο σου φιλί.

Κώστας Πατίνιος