Από τη Χαλεύκα στο Μπελαπάις

26 Μαΐου, 2014 στις 6:04 πμ (Τρέξιμο)

Η πρώτη σκέψη όταν τερμάτισα είναι πως είμαστε ο ποιο ηλίθιος λαός που καταφέραμε να χωρίσουμε αυτό το μικρό νησί στα δυο…
Έλαβα μέρος το Σαββάτο που μας πέρασε (24/5) σε ένα αγώνα είκοσι επτά χιλιόμετρων που διοργάνωναν οι CYPRU TRAIL RUNNERS
από τη Χαλεύκα στο Μπελαπάις και ήταν στα πλαίσια μιας διοργανώσεις που περιλάμβανε ακόμα δύο αγώνες ο ενας που ηταν και ο μεγάλος αγώνας υπερμαραθωνιος βουνού 80km που ξεκινούσε από την Κανταρα και κατέληγε στο  Μπελαπάις και ένας μικρότερο αγώνα δέκα χιλιόμετρων.

Εν επροβληματιστηκα καθονου αν θα επιεννα η όχι να τρέξω στα κατεχόμενα, (ίσως και γιατί τη διοργάνωση την είχε ένα σωματείο  που μέλη του είναι  κάτοικοι της Κύπρου και από τις δυο πλευρές κυπροιη και ξένοι). Μεγάλωσα στην Λευκωσία, δίπλα στην πράσινη γραμμή και έβλεπα πολλά χρόνια τον πενταδάκτυλο και ονυρευκουμουν να φκω πάνω να τον τρέξω και το Σαββάτο είχα την κατάλληλη ευκαιρία (ξανάτρεξα στα κατεχόμενα αλλά όχι τόσα πολλά χιλιόμετρα και όχι  στην κορυφογραμμή του βουνού)

Ελληνοκυπριοι ,Τουρκοκοιπριοι, ξενοι που πολλές χώρες που ζουν στες ελεύθερες και στης κατεχόμενες περιοχές, ξένοι που δουλεύουν σε πρεσβείες η στα ηνωμένα έθνη όλοι μαζί να τους ενώνει η αγάπη τούς για το τρέξιμο .
Πέρασα πολλά όμορφα , ήταν σαν να έβλεπα ανάποδα ,έβλεπα από ψιλά όλα όσα για μια ζωή έβλεπα από χαμηλά από την Λευκωσία. Ο πενταδάκτυλος είναι ποιο βραχώδες είναι ποιο άγριος ποιο επιβλητικός.
Έτρεχα για τρισημηση ώρες και σκεφτόμουν διάφορα αλλά εν  φκενουν που μέσα μου γι α να τα γράψω  , μόνον  τούτην την κουβέντα με την όποια ξεκίνησα το κείμενο «πως είμαστε ο ποιο ηλίθιος λαός που καταφέραμε να χωρίσουμε αυτό το μικρό νησί στα δυο…»

Αφήνω  φωτογραφικό υλικό να δείτε ώσπου να μου φκει τίποτε άλλο και το γράψω.