Όταν η πόλη κοιμάται (Μικρές στιγμές από την πρωινή γυμναστική)

25 Μαΐου, 2011 στις 5:40 πμ (Τρέξιμο, Φωτογραφίες)

Το ξυπνητήρι κτυπά…

Τετάρτη, πέντε η ώρα το πρωί, σηκώνομαι  πάω στην κουζίνα και φτιάχνω ένα καφέ .  Μέχρι να τον φτιάξω  έχω ήδη φάει μια μπανάνα και λίγους ξηρούς καρπούς αμυγδάλου.
Φοράω ρούχα και παπούτσια ενώ πίνω τον καφέ , η ώρα πέντε και δεκαπέντε είμαι στο αυτοκίνητο. Οδηγώ και από το μισάνοικτο παράθυρο μπαίνει το δροσερό αεράκι χαϊδεύοντάς με . Έξω έχει φως, ξημερώνει πολύ νωρίς, λίγο πριν μας αφήσει η Άνοιξη το Καλοκαίρι βιάστηκε να τρίξει τα δόντια του.

Πέντε και τριάντα το σκηνικό πολύ διαφορετικό, λίγο πριν έτρεχα οδηγώντας το αυτοκίνητο για να φτάσω  , τώρα είμαι στο γήπεδο της αγγλικής σχολής της Λευκωσίας και τρέχω με τα πόδια.

Όταν η πόλη κοιμάται ,είναι απίστευτο πόσοι άνθρωποι τόσο νωρίς κάνουν την πρωινή τους γυμναστική , ξεκινώντας με τον καλύτερο τρόπο την μέρα τους.

Τρέχω σχεδόν καθημερινά για είκοσι πέντε χρόνια σε διαφόρους  χώρους και διαφορετικές ώρες . Πάρκο Αθαλάσσας, πάρκο Ακαδημίας, Αγγλική σχολή , γραμμικό πάρκο Πεδιαίου…
Τα πρωινά μικρά πηγαδάκια τριών – τεσσάρων ατόμων, μοναχικοί περιπατητές και δρομείς που κάνουν την πρωινή τους προπόνηση.  Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών και κοινωνικού στρώματος που τους ενώνει ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια.

Τρέχω, παρατηρώ  και ακούω κουβέντες καθώς απομακρύνομαι.
Αυτές τις μέρες  κυριαρχούσαν με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές οι πολιτικές συζητήσεις, δεν λείπουν όμως και τα πειράγματα μεταξύ φίλων (ένας κρατά και παρουσίες και δίνει  και κίτρινες κάρτες άμα το  κρίνει!!!).
Μια άλλη χαρακτηριστική στιγμή που τυπώθηκε στο μυαλό μου είναι η εικόνα μιας ηλικιωμένης μαυροφορεμένης γιαγιάς , η αντίθεση του μαύρου φουστανιού της με τα άσπρα αθλητικά παπούτσια μου έκανε εντύπωση αλλά πιο εντυπωσιακό σε αυτή την εικόνα είναι που ενώ περπατούσε έκανε ταυτόχρονα και σμιλί  (εργόχειρο) .( ήταν τόσο προπονημένη στο σμιλί που οι κινήσεις της ήταν αυτοματοποιημένες).

Πολύ γέλιο ρίξαμε πέρσι το καλοκαίρι όταν σαν φωτοβολίδα έσκασε σε ένα από τα πρωινά μας στέκια ένας σαρανταπεντάρης ελλαδίτης ο οποίος συνόδευε μια νεαρή  γυναίκα, και τι δεν της είπε ο άνθρωπος στα πλαίσια του αδιάκριτου φλερταρίσματος του,  μέχρι πως ήταν σε προ-ολυμπιακή ομάδα (σε ποιο άθλημα δεν καταλάβαμε) αλλά τελικά δεν τον πήραν γιατί του έφαγε άλλος την θέση!!
Μιλούσε και δυνατά , εύκολα τον ακούαμε στην πρωινή ησυχία, μια μέρα καθώς τους προσπεράσαμε με σχετική ταχύτητα ακούμε να λέει: «τους βλέπεις αυτούς ; Αυτοί δεν τρέχουν , αυτοί κάνουν πως τρέχουν!!!!» .  Άλλη μέρα της έδειχνε ασκήσεις (τεντώματα)… όλες λάθος, (έχουμε και γυμναστές στην παρέα που το επιβεβαίωναν).  Μια ώρα κάθε μέρα όλο μιλούσε , όλο μιλούσε ο κύριος, τη φωνή της κοπέλας δεν την ακούσαμε. Στις  δυο εβδομάδες σταματά να μιλά ο κύριος και άρχισε να μιλά συνεχώς η γυναίκα , κάτι άλλαξε σχολιάσαμε…  αυτό κράτησε μόνο δυο μέρες και μετά ο κύριος δεν ξαναπάτησε το πόδι του εκεί . Την γυναίκα την είδαμε για ακόμα δυο –τρεις φορές και μετά χάθηκε και αυτή…

Μικρές στιγμές από την πρωινή γυμναστική…

Οι φωτογραφίες είναι από το γήπεδο της αγγλικής σχολής και το πάρκο ακαδημίας, γύρω στις έξι το πρωί.