Patinios's Blog

Θα έπρεπε να ανήκουμε στις ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες
Θα έπρεπε να είμαστε ληπτες επιδομάτων (τακτικών και έκτακτων)
Θα έπρεπε να υπάρχει ένα αρχείο
«ευαλωτοτητας»
για όσους ο έρωτας δεν τους φτάνει.
Φτιάξτε επιτέλους και ένα ταμείο αλληλεγγύης για τους ερωτευμένους.
Ανοίξτε τη στρόφιγγα, δώστε ρευστότητα στις αγκαλιές.

ΚΠ

Χθες καθώς οδηγούσα σκεφτόμουνα (δεν θυμάμαι την αφορμή) ότι είμαστε άδικοι απέναντι στις λέξεις.
Δεν τις εκτιμάμε, δεν τις σεβόμαστε , δεν τους δίνουμε την απαραίτητη σημασία .
Πολλές φορές τις χρησιμοποιούμε, ασκούμε βία επάνω τους , τις κακομεταχειριζόμαστε.

Μέχρι να ολοκληρώσω τη σκέψη μου για της «λέξεις» πεταχτήκαν μπροστά στα μου μερικά χιλιόμετρα, ήταν μια διαδρομή από το Κάβο Γκρέκο προς την Άγια Νάπα που δεν την είχα τρέξει.

Αυτή η πάλη λέξεων και  δρομικών διαδρομών μέσα στο κεφάλι μου έχει τη γοητεία της .

Πάρκαρα το αυτοκίνητο, πήρα τα αθλητικά ρούχα και παπούτσια από το πίσω κάθισμα, άλλαξα και ξεκίνησα να τρέχω .

Δρομέας  στη χώρα των ποιητών να τρέχω να μην με φτάσει η θανατηφόρα ανθρώπινη τοξικότητα.

Μπαίνω στο μονοπάτι δίπλα στη θάλασσα, «αν έτρεχε όλος ο κόσμος τότε θα ήταν όλα αλλιώς, θα ήταν καλύτερος ο κόσμος…  μπαίνει η λογική  στην εξίσωση να μου τα χαλάσει.

«Πόσο εγωιστής είσαι, γιατί  μόνο το τρέξιμο; μπορεί για κάποιους άλλους η διέξοδος τους  να είναι ο χορός, η ζωγραφική η μουσική , βάζω νερό στο κρασί μου , «οκ μπορεί να σε κάνει να νιώθεις χαρά , ευεξία , ζωντάνια και κάτι άλλο πέραν από το τρέξιμο, αλλά εγώ το τρέξιμο ξέρω και για αυτό μπορώ να μιλήσω με σιγουριά.

Τελειώνει άλλος ένας  χρόνος , το ρολόι που καταγράφει  τις προπονήσεις έχει ένδειξη  σχεδόν τέσσερεις χιλιάδες χιλιόμετρα , ενώ το folder με τα λογοτεχνικά κείμενα της χρόνιας  σχεδόν άδειο.

Τρέχω σκεφτούμε, ανοίγω το τηλέφωνο και καταγράφω με τη φωνή μου τη σκέψη μου.

Χθες έτρεχα στη κορυφή του βουνού, σε μια από τις ψηλότερες κορυφές της Κύπρου, στη Μαδαρή σήμερα ένα βήμα πλάι στη θάλασσα , η δυνατότητα αυτής της  εναλλαγή κάνει τη πατρίδα μας μοναδική.

Μια βαλίτσα με  αθλητικά  ρούχα και παπούτσια είναι μόνιμα στο αυτοκίνητο για να μπορώ να τρέξω ανά πάσα στιγμή.  Εμείς που τρέχουμε λέμε συχνά  ότι το τρέξιμο είναι το φάρμακο μας ,
πριν λίγες μέρες άκουσα μια καινούρια εκδοχή από μια φίλη η οποία λόγο τραυματισμού έμεινε εκτός προπόνησης για ενάμιση μήνα.

«Το τρέξιμο είναι παυσίπονο, δεν είναι φάρμακο, σκεπάζει  τα προβλήματα και  όταν σταματήσεις για κάποιο λόγο να τρέχεις  έρχεσαι ενώπιος ενοποιών με τον εαυτό σου και τα προβλήματα σου»
Ακόμα ένας καλός λόγος να μην σταματήσουμε ποτέ να τρέχουμε της απάντησα !

Σαν έτρεχα κτύπησε το τηλέφωνο , ήταν ο γιος μου
«Βουρω τώρα, αν δεν είναι κάτι σοβαρό να σε πάρω  μετά»
«Είσαι τέλεια τακουριμενος , πιασμε που να τελειώσεις»
«περίμενε, θυμήθηκα μιαν ιστορία που ήσουν βρέφος»
«άκου την μόνος σου, έχω δουλεία, γεια…»  

Όταν ήταν βρέφος  ο Ορέστης πριν  είκοσι και βαλε χρόνια , ένα απόγευμα  ετοιμαζόμουν να πάω να τρέξω , η γυναίκα μου,  μου λέει, «πριν  πας να  τρέξεις πεταχτού να φέρεις γάλα (σε σκόνη)  
για το μωρό.  Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεχνώ που ήθελα να πάω , βλέπω ότι φαραώ αθλητικά ρούχα και παπούτσια και λέω «προφανώς  τρέξιμο ξεκίνησα» . Επέστρεψα δυο ώρες αργότερα (δεν είχα ούτε κινητό τηλέφωνο  εκείνη την εποχή) . «Μα που ήσουν » με ρωτά η γυναίκα μου .
«έτρεχα, «το γάλα που είναι;»  «μα ποιο γάλα» » απαντώ με απορία!! Το τρέξιμο ήταν υπέροχο και σήμερα….

Ήταν μια νύχτα βροχερή

με ξύπνησε η σιωπή

Και με είχε βγάλει έξω

Έπεφταν απ’ τον ουρανό

Οι αγκαλιές σ’ ένα χορό

Και μου ‘παν να χορέψω

Ταραμ ταραμ ταραμ ταραμ

Ο λύκος μέσα μου ξυπνά

Ένστικτα ξεχασμένα

Ταραμ ταραμ ταραμ ταραμ

Ο λύκος μέσα μου ξυπνά

Και στρέφεται σε μένα

Χέρια τρεμαμενα σωρό

Απ’ τον καιρό που ήμουν μωρό

Με είχανε κυκλώσει

Βήμα το βήμα προσπαθώ

Μια πέφτω μια ακολουθώ

Πόσο έχω μεγαλώσει

Ταραμ ταραμ ταραμ ταραμ

Ο λύκος μέσα μου ξυπνά

Ένστικτα ξεχασμένα

Ταραμ ταραμ ταραμ ταραμ

Ο λύκος μέσα μου ξυπνά

Και στρέφεται σε μενα

Ανοίγω χέρια σαν σταυρός

Και ένας άλλος ουρανός

Σχεδόν πυρακτωμένος

Σχεδόν μωρό σχεδόν παλιός

Όλα σχεδόν όλα αλλιώς

Και από μένα ξένος

Ταραμ ταραμ ταραμ ταραμ

Είναι η ζωή ένα σαρδάμ

Μια ανορθογραφία

Ταραμ ταραμ ταραμ ταραμ

Είναι η ζωή ένα σαρδάμ

Που κρύβει την ουσία.

ΚΠ

22/8/22

17:00

Ανάδοξεν μου άξιππα

μάντα καταησιεύκω;

τα χρονια πάσιν φεύκουσιν

εγώ ίντα γυρεύκω;

Έπιαα κουβένταν την οσσιάν

που στεκεν στο πλευρόν μου

εφάνην ήτουν νουσιμη

‘εθελεν το καλόν μου

Ανάδοξεν μου τζαι άρκεψα

είπα να ξισκαρτάρω

βάωσα τηλεορασην

προσέχω τι ποστάρω

Το ράδιο να τραουδά

για να με συντροφεύκει

τη φαντασία να ξυπνά

τζιαι να την ταξιδεύκει

βιβλία τζιαι τετράδια

θωρώ τα τζιαι βαρκούμαι

πας την πιλάνζαν γέρνουσιν

γι αυτόν εν τα απαρνιούμαι

Ανάδοξεν μου άξιππα

είπα να ξισκαρτάρω

Αν είχα λλίην δύναμην

κοσμον να κουμαντάρω

Θα πιανα τους σκατόψυχους

Για να τους αγκαλιάσω

να τους ισφίξω δυνατά

μέσα τους να περάσω

Όι πως ειμαι γω καλός

μα θκιο κουτσιά χωρίζω

τζιαι το καλόν που το κακόν

Χαρκούμαι ξεχωρίζω

19/4/22

Κ.Π

Το Μάρτιο οι ποιητές τρέφουν τη ματαιοδοξία
και ποτίζουν την υστεροφημία τους
με εκδηλώσεις και απαγγελίες
ο χρόνος ανελέητο  ικρίωμα  που δεν ξεγελιέται εύκολα        
τα εύσημα καταλήγουν στην μυγδαλιά
που προανήγγειλε και φέτος  την άνοιξης

1/3/2022 Κ. Πατινιος

Όταν δημοσιοποίησα το εξώφυλλο της καινούριας μου ποιητικής συλλογής αναγγέλλοντας την άφιξη της, είπα ότι κρύβει μια ιστορία πίσω του. Η ιστορία έχει ως εξής. Το εξώφυλλο στο πρώτο μου βιβλίο πριν από δέκα χρόνια το ειχε αναλάβει ο φίλος φωτογράφος (μεταξύ άλλον πολλών ταλέντων του) Michalis Theocharides , ο οποίος πρότεινε μερικές φωτογραφίες του ανάμεσα τους και μια που απεικόνιζε ένα κοριτσάκι να βαδίζει ασταθώς στα βότσαλα σε παραλία στα Κύθηρα. Ενθουσιάστηκα με τη φωτογραφία και προχωρήσαμε. Όταν τον ρώτησα αν γνώριζε το κοριτσάκι μου είπε ότι είναι η κόρη του η Myrtò Theocharidou σε παλαιότερο οικογενειακό ταξίδι τους.Στην παρουσίαση τότε του βιβλίου η Μυρτώ θα ήταν 16-17 χρόνων και της είπα ότι σε ένα μελλοντικό μου βιβλίο από «μοντέλο» στο εξώφυλλο θα πρέπει να γίνει δημιουργός και συμφώνησε. Τα χρόνια πέρασαν , το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά και η Μυρτώ ακολουθησαι καλές τέχνες ενώ η τύχη (η ή ατυχία της ) το έφερε να είμαστε γείτονες οπόταν ψάχνοντας με τον εκδότη κάτι για το εξώφυλλο του νέου βιβλίου αποτάθηκα στη Μυρτώ θυμίζοντας της την υπόσχεση μου. Η Μυρτώ αφού διάβασε τα ποιήματα πρότεινε μερικές φωτογραφίες της από τις οποίες επιλέξαμε τη συγκεκριμένη που κοσμεί το εξώφυλλο.Η φωτογραφία είναι από τη Βενετία στα πλαίσια ομαδικής έκθεσης γλυπτικής των φοιτητών.Μυρτω μου σε ευχαριστω πολυ.

Το βιβλίo βρίσκετε στα πιο κάτω βιβλιoπωλεία:
• Βιβλιοπωλεία Πάργα (παγκύπρια)
• Σολώνειο Κέντρο Βιβλίου
• Βιβλιοπωλείο “Περιδιάβαση”
• Academic & General Bookshop
• Βιβλιοπωλείο MAM
• Moufflon Bookshop
• Βιβλιοπωλείο της Αρμίδας (on line)

Στα όρια της λογικής

Τον είπαν τρελό
Τον έκλεισαν σε ψυχιατρείο
Κρατούσε χαρτιά και μολύβια
Τα μολύβια κρίθηκαν επικίνδυνα για αυτοτραυματισμό
Κατασχέθηκαν
Τα άδεια χαρτιά έγιναν βαρκούλες  και ταξίδεψαν
μέχρι την αντίπερα όχθη μιας λίμνης από τα βρόχινα νερά
στην αυλή του ψυχιατρείου
Τα άλλα έγιναν ποιητική συλλογή
Μια συλλογή ισα-ισα να θυμίζει τον ποιητή
Τον ποιητή που άφησε τη ποίησή του να μπέρδεψει ακόμη  και τους ψυχιάτρους

Το τρέξιμο κι ποίηση, να μου το θυμηθείτε
Απ’ τον γιατρό του μέλλοντος Θα συνταγογραφείται.

Εις το ΓΕΣΥ θα εισαχθούν ως φάρμακα ουσίας
Αλλά και για την πρόληψη της πάσα μαλακίας

Λίγα χιλιόμετρα μπορούν μαζί με ένα ποίημα
την ανθρωπότητα μπροστά να πάρουν ένα βήμα .

K.Π 3/1/21

Ζήτησα από ένα σαλίγκαρο να παραβγουμε στο τρέξιμο
και μου γύρισε τη πλάτη
Ήταν μεγάλος, πολύ μεγάλος
δεν με υποτίμησε μα
μου γύρισε τη πλάτη
έστριψε τις κεραίες του προς άλλη κατεύθυνση
και αφήνοντας ίχνη βλέννας πίσω του
έφυγε