Patinios's Blog

Η θεραπεία του αυτοάνοσου νοσήματος

που ονομάζεται ποίηση είναι η γραφή.

Είπε ο γιατρός

Έτσι

Μέσα από μια επώδυνη διαδικασία πάλης με τις λέξεις οδηγούμουν στη λύτρωση.

Θεραπευτικά, όταν η ποίηση ανακάλυψε το τρέξιμο, έγινε δρομέας μεγάλων αποστάσεων και δεν ζητά λέξεις πάρα μόνο χιλιόμετρα.

Και γω ευτυχής, μόνο τρέχω

Και όταν συναντώ στον δρόμο μού κάνα ποιητή

κάνω πως δεν τον ξέρω

Και ας μου τρέμουν τα πόδια από τις λέξεις που καραδοκούν.

Κ.Π

22/1/23

Αθόρυβα σου μιλώ απόψε
με τη σκέψη καρφωμένη σε σένα
και έχει ένα αίσθημα χαράς η σκέψη μου
τόση χαρά που δεν ξέρω πως βρέθηκε εδώ
δεν σου μιλώ, δεν θέλω να χαλάσω το σκηνικό
Ποτέ δεν πίστεψα σε θεούς και θαύματα
πίστεψα με παθός στην αγάπη
και στους αληθινούς ανθρώπους
και η αγάπη κάνει θαύματα
πλάθει μικρούς θεούς
μην με πεις αιρετικό
πες με πιστό ενός άλλου θεού
πες με τρελό
πες με ερωτευμένο
το ίδιο κάνει
αθόρυβα μπες στο χορό του έρωτα
πέρασαν χρόνια και ακόμα με πιάνει ταχυπαλμία
κάθε φορά που είσαι στην αγκαλιά μου
Αύριο θα βγω έξω να σου μαζέψω αγριολούλουδα
θα σου γράψω μερικούς στίχους
θα μαγειρέψω
θα βάλω κρασί να πιούμε
θα ρθεις ε
μου το υπόσχεσαι ;

K.Π

Δεν συμπάθησα ποτέ τον πληθυντικό
Κρύβει  ένα καθωσπρεπισμό αταίριαστο
με τον λαϊκό  χαρακτήρα μου
Ο ενικός είναι σε όλα του εντάξει
και ας με βγάζει που και που από τη τάξη

ΚΠ

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 11 Ιουνίου 2018, στο Πολιτιστικό Κέντρο Πύλης Αμμοχώστου στη Λευκωσία η τελετή απονομής του Βραβείου «Γ.Φ. Πιερίδης», της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, στον ποιητή Κώστα Βασιλείου, σε μια κατάμεστη αίθουσα . Ήταν μια εξαίρετη εκδήλωση, από τις ποιο επιτυχημένες που διοργάνωσε τα τελευταία χρόνια η Ε.Λ.Κ .
Δεν θα σταθώ στα της χθεσινής βραβεύσεις λεπτομέρειες τις οποίας μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα της Ε.Λ.Κ  εδώ .

Θα ανεβάσω δυο βίντεο (όπως του υποσχέθηκα) από την συνάντηση του με τον φίλο μας Παύλο Μαυρογιανη (που ήταν ένας από τους ομιλητές στην Τελετή βραβεύσεις ) οπού έκαναν πρόβα στο σπίτι του κ Κώστα Κουλουμη στον Λαζανια ο οποίος συνόδευε μέρος της ομιλίας του Παύλου με το πιθκιαβλη του .
Το δεύτερο βίντεο απαγγέλει ο ίδιος ο Κώστας Βασιλείου  το ποίημα του «To ιγκουανουι με το οξυπνο το αμματουιν»  εξηγώντας της Παντελιτσας Μαυρογιαννη πως θέλει να το πει τη μέρα της εκδηλώσεις (και το ερμήνευσε υπέροχα χθες η Παντελιτσα)

Στην Συνάντηση πήγαμε παρέα με τον Κώστα Βασιλιού και ήταν από τις ποιο όμορφες εκδρομές που έκανα έως τώρα.

Ότι έχω και δεν έχω μετρουνται σε χιλιόμετρα.
Χιλιόμετρα χαράς, λύπης,αγάπης,αισιοδοξίας
Ότι έχω και δεν έχω…
Χιλιόμετρα δρόμου στα πόδια που το μυαλό φιλτράρουν
Που την ψυχή γαληνευουν.
Κ.Π

Με αφορμή τη δράση που είχε χθες στο facebook «Μας χωρίζει ο χρόνος μας ενώνει η ελπίδα/ Zamanla Bölündük Umutta Birleşik /Divided by time united by hope» δράση που είχε να κάνει με τη διαφορά ώρας ελεύθερων περιοχών με τα κατεχόμενα (αφού δεν ακλούθησαν οι συμπατριώτες μας την χειμερινή ώρα) σκέφτηκα το πάρα κάτω

Στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας
μια ώρα πάνω μια ώρα κάτω
Άνθρωποι βιαστικοί να προφτάσουν
Και άλλοι χασομερούν μέχρι να έρθει η ώρα
Πάνε οι μέρες πάνε τα χρόνια περιμένοντας
Περιμένοντας εκείνη την ώρα…

Σ’όλη τη ζωή μου κυοφορούσα ένα όνειρο
που έμεινε αγέννητο.
Όχι όχι δεν σκέφτηκα ποτέ να το κάνω έκτρωση
Μα δείλιασα να το γεννήσω.
Συναντιόμασταν κρυφά,
στα σκοτεινά και κάναμε μαζί αλλά όνειρα
Tο αγέννητο όνειρο  ονειρευόταν
ποτέ θα δει το φώς της μέρας
Εγώ  ονειρευόμουν ότι ξεπέρασα τη δειλία μου
κάποιες φόρες ανταλλάζαμε παρηγορητικά λόγια
άλλες κρατούσαμε μούτρα ο ένας του άλλου
τα χρόνια φθάρηκαν η στιγμές όχι
Συναντιόμαστε κρυφά στα σκοτεινά
εγώ και το αγέννητο όνειρο καθόμαστε δίπλα δίπλα
έτσι που δεν ξεχώριζε τελικά
ποιός είναι το όνειρο και ποιός η αλήθεια

Πιάνο /σαξόφωνο ή μελωδία του Αυγουστιατικου φεγγαριού.
Πανσέληνος σε κλίμακα μινόρε…

Το ποίημα προβάλλει ή τον  ναρκισσισμός του
μέσα από τη selfie φωτογραφία
και τους στίχους που κρέμονται από τον λαιμό του
σαν φο μπιζού κόσμημα
μάλλον θέλει να μου θύμηση ότι
Σε περιόδους που οι ποιητές είναι κατώτεροι των περιστάσεων
η ποίηση επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε.

K.Π