Έχω ανάγκη να φεύγω κάθε τόσο.

Θα φύγω για λίγο και μην με γυρέψετε,
θα φύγω με το τελευταίο χελιδόνι
και το πρώτο σύννεφο του φθινοπώρου.
Έχω ανάγκη να φεύγω κάθε τόσο,
να κλείνομαι σε μια σταγόνα δάκρυ
και να γελώ μονάχος
μέχρι που τα ηχοκύματα  του γέλιου μου
σπάσουν το δάκρυ και βγω  ξανά το φως.
Το έχω ανάγκη να φεύγω κάθε τόσο,
να αλητεύω ξεχασμένος στα μέρη που απαρνήθηκα.
Κ. Πατίνιος

5 Σχόλια

  1. Ελένη said,

    29 Οκτωβρίου, 2010 στις 12:04 πμ

    Η φυγή που όλοι έχουμε ανάγκη να κάνουμε κάποια στιγμή…και μετά επανερχόμαστε. Μια «υγειής» φυγή. Αυτή που έχει πάντα επιστροφή.

  2. eliophotos said,

    21 Δεκεμβρίου, 2011 στις 7:49 μμ

    Αλήτικο μου φαινετε φίλε μου!! Ρομαντικά αλήτικο!! Μου θυμίζει εμένα σε καπτι στιγμές περίεργες!!! ´ομορφο!!!

    • patinios said,

      21 Δεκεμβρίου, 2011 στις 8:00 μμ

      Αυτό μου αρέσει στην ποίηση «Ρομαντικά αλήτικο και να θυμίζει κάτι στον καθένα»

      • eliophotos said,

        21 Δεκεμβρίου, 2011 στις 8:40 μμ

        Αυτό είναι…να γράφεις για σένα και να νομίζω είναι γραμμένο για μένα!!! «Γουελ ταν» λαλεί και ο Εγγλεζος!!!

  3. patinios said,

    23 Απριλίου, 2012 στις 8:38 μμ

    Reblogged this on Patinios's Blog.


Σχολιάστε