Τ0ν προηγούμενο μήνα που είχε πανσέληνο (δεν θυμάμαι ακριβώς την ημερομηνία) ήμουν μόνος με τα δυο μου παιδιά , οκτώ και τριών χρόνων, για διακοπές στον Πρωταρά (η γυναίκα μου δεν είχε πάρει ακόμα την καλοκαιρινή της άδεια και έτσι την αφήσαμε μόνη στην Λευκωσία).
Μόλις είχε νυχτώσει ,κουρασμένοι από τα παιχνίδια στην θάλασσα κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο και βγήκαμε για φαγητό.
Τα παιδιά άρχισαν να παραπονιούνται ότι ήταν κουρασμένα και ήθελαν να πάνε για ύπνο.
Ο ουρανός ήταν φωτισμένος και είχε ένα τεράστιο γεμάτο φεγγάρι που σε μαγνήτιζε, το έδειξα στα παιδιά και αμέσως μου ήρθε και η ιδέα να πάρουμε το αυτοκίνητο και να το κυνηγήσουμε, ασφαλώς αυτό άρεσε και στα παιδιά!!!
Το φεγγάρι έγινε ακόμα πιο όμορφο όταν βγήκαμε λίγο έξω από τον Πρωταρα με κατεύθυνση προς τον Κόννο.
Μέχρι να φτάσω στο κάβο γκρέκο τα παιδιά κοιμούνταν ήσυχα μέσα στο αυτοκίνητο ήρεμα. Πάρκαρα και χάζευα.
Μια φίλη μου είχε πει πως η μάνα της αγωνιώντας που ακόμα να την δει ντυμένη νύφη, είναι λίγο πάνω από τα είκοσι της (αχ έγνοιες που έχουν η μανάδες ) της χάρισε μια φεγγαρόπετρα (λένε πως η φεγγαρόπετρα βοηθά στην τεκνοποίηση σε βοηθά επίσης στο να βρεις το ταίρι σου).
Κοιτώντας λοιπόν το φεγγάρι και έχοντας τα παραπάνω στο νου μου γεννήθηκε το παρακάτω.
Μια πέτρα φεγγαρόπετρα
σου χάρισε ένα βράδυ
η μάνα σου για φυλαχτόνα
βγεις απʼ το σκοτάδι.
Αύγουστο με πανσέληνοσε
είδε υπνοβατούσες
και μες στο παραλήρημα
τα ξωτικά καλούσες.
«Αχ ξωτικά, λυτρώστε με,
ρίξτε μου ένα βλέμμα,
τον κόσμο και αν εγύρισα
βρήκα μονάχα ψέμα.
Μονάχη μου θα περπατώ
χειμώνα καλοκαίρι,
ώσπου να βρω ένα ξωτικό
για να το κάνω ταίρι».
Τέτοια άκουσε η μάνα σου
απʼ το γλυκό σου στόμα,
προτού ξανά να κοιμηθείς
μες στο μονό σου στρώμα.
Και πέτρα γονιμότητας
φεγγαροφωτισμένη
σου πήρε για να σε φυλά
και να σε προστατεύει.
Κώστας Πατίνιος
Patinios's Blog 
Νυχτερινός Ποδηλάτης said,
24 Αυγούστου, 2010 στις 11:02 μμ
ααα φίλε μου! άρεσε μου πολλά η εικόνα που περιγράφεις, να κυνηγάτε το φεγγάρι με το αυτοκίνητο. μου έμεινε στο μυαλό.
patinios said,
25 Αυγούστου, 2010 στις 6:10 πμ
@ Φίλε νυχτερινέ ποδηλάτη, να κυνηγάς την πανσέληνο με το ποδήλατο σε μια παραλιακή περιοχή φαντάζομαι θα είναι ακόμα καλύτερα!!!! (πότε είναι η επόμενη νυχτερινή ποδηλασία και τη ώρα…. Αν βολεύει θα ήθελα να ζήσω αυτή την εμπειρία.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΩΡΙΩΝ. said,
11 Νοεμβρίου, 2011 στις 6:09 πμ
Αγαπητέ φίλε, το ποίημα σου όντως φεγγαροφωτισμένο!…
Επειδή η φεγγαρόπετρα πράγματι βοηθάει θα ήθελα να προσθέσω:
Πάρε μια φεγγαρόπετρα
και ριξ’ τη στο Αιγαίο
μετά από τρεις πανσέληνους
θα ‘χεις το πιο ωραίο
Κι αν πας λίγο πιο νότια
και την κρατάς στο χέρι
στης Αφροδίτης το νησί
θα βρεις ωραίο ταίρι !
Συγχαρητήρια!
Καλή συνέχεια στις επόμενες πανσελήνους.
Χ.Ωρίων
patinios said,
12 Νοεμβρίου, 2011 στις 6:48 μμ
Καλωσόρισες στο blog . Πολύ όμορφο, είναι δικό σου ??
ΧΡΙΣΤΟΣ ΩΡΙΩΝ. said,
15 Νοεμβρίου, 2011 στις 7:50 πμ
Ναι, Αυτά τα δύο απλά τετράστιχα είναι δικά μου.
Με ενέπνευσες με το δικό σου ποιητικό αφιέρωμα στη… φεγγαρόπετρα. και την πολύ όμορφη φωτογραφία που είχες τοποθετήσει. Περιμένω και άλλες ωραίες φωτογραφίες με Πανσέληνο.
Χ. Ωρίων
Βασού said,
12 Ιουλίου, 2012 στις 7:39 πμ
καταπληκτικό……..μακάρι η μάνα μου να μου χαρίσει και εμένα μια τέτοια πέτρα……….
patinios said,
12 Ιουλίου, 2012 στις 7:48 πμ
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο . Μην περιμένεις να στην χαρίσει , αγόρασε την μόνη σου!!! 😉