Περασμένες μια η ώρα το πρωί, διεκπεραιώνω λογοτεχνικά «θελήματα» ( ενημερώνω την ιστοσελίδα λογοτεχνικού ομίλου και τελειώνω το διάβασμα ενός ανέκδοτου διηγήματος που μου έστειλε μια φίλη ) .
Aνοίγω το folder «patinios2022» συνειδητοποιώ ότι δεν έχω γράψει σχεδόν τίποτα λογοτεχνικό.
Ενα ποιήματα στα Κυπριακά, ένα διήγημα από την σειρά διηγημάτων που άφησα στη μέση με τίτλο «Οι(Ι)_δανε(ι)κοί άντρες» και άλλη μια μικρή ιστορία με τίτλο .
«Μικρές αληθινές ιστορίες»
Δεν θυμάμαι πότε την είχα γράψει, ξεκινώ να τη διαβάζω….
Κάπου στα δεκαεπτά/δεκαοκτώ του συνοδευόμενος από μια παρέα δυο-τριών συμμαθητών.
Ενώ ήταν στην ουρά της μαθητικής διαδηλώσεις για την ανακηρύξει του ψευδοκράτους
αποφασίζουν να αλλάξουν κατεύθυνση και αντί στο οδόφραγμα του αγίου Κασιανου να πάνε μερικά στενά ποιο μέσα στη παλιά Λευκωσία να « καταθέσουν» τη παρθενιά τους σε μια επαγγελματία του είδους.
Ηταν ο τρίτος στη σειρά,( το αποφάσισαν κατόπιν κλήρωσης )
Περίμεν στο σαλόνι τον Αντρέα μαζί με τον Παμπο.
Σε δέκα λεπτά ο Ανδρέας βγήκε χαρούμενος.
Άξιος, άξιος του είπαν (πότε γδύθηκε πότε το «έκανε» πότε ντύθηκε….)
Του Παμπου του πηρέ σχεδόν είκοσι λεπτά . Άξιος, άξιος του είπαμε
Ήρθε η σειρά του Κλύτου , μπήκε μέσα , ντροπαλός και πρωτάρης περίμενε την επαγγελματική καθοδήγηση της κυρίας . Αφού γδύθηκε του σέρβιρε κατευθείαν το «κυρίως πιάτο»
περνούσε η ώρα και βλέποντας το ανέκφραστο πρόσωπο της δεν μπορούσε να ολοκληρώσει.
Ξαφνικά του λέει «τελείωνε, είν μια η ώρα , θα πάω να φάω»
Βγήκε άπραγος , λαβωμένο το ηθικό, είχε όμως μια καλή δικαιολογία να λέει στο μπούλινγκ που ακλούθησε.
« Δε φταίω εγώ που αντί σε ιερόδουλη με πήρατε σε κοιλιόδουλη»
Έδωσε και μια υπόσχεση στον εαυτό του να μην ξανά πατήσει το πόδι του σε τέτοιοι μέρος
Χαμογελώ .
Κλείνω τον υπολογιστή, βαριέμαι να γράψω κάτι άλλο, πάω για ύπνο,
Patinios's Blog 
Σχολιάστε